|
||||||||
|
Bob Corritore is een gevestigde waarde in de blueswereld, hem nog voorstellen is misschien overbodig, begin deze maand verschijnt zijn nieuwe album, dat laat horen wat een geweldig harmonicaspeler hij wel is. Als hij op 12-jarige leeftijd Muddy Waters op de radio hoort is zijn liefde voor de blues geboren. Bob gaat bluesconcerten bijwonen en op Maxwell Street ziet hij o.a. de bekende bluesharmonicaspelers Big Walter Horton en Big John Wrencher optreden en komt hij ook in aanraking met Junior Wells. Een bluescarrière is een logisch gevolg. Als mondharmonicaspeler van de ‘old- school’, radiomaker, producer en eigenaar van de befaamde Rhythm Room club in Phoenix, Arizona zorgt Corritore voor het in leven houden van de bluescultuur, en dit al meer dan 50 jaar. De "Keeping The Blues Alive" award die hij in 2007 ontving was dan ook meer dan verdient. Het VizzTone label kondigt dan ook met trots de release "Somebody Put Bad Luck On Me", die nu als voorlopig laatste deel verschijnt in Bob's bejubelde "From The Vaults" series. Bob heeft meerdere albums op zijn eigen naam staan, maar dit zijn vaak compilatiealbums, die hij samen opnam met verschillende andere blues muzikanten, en zijn nieuwe album "Somebody Put Bad Luck On Me" is ook niet anders. Bob's briljante harmonicawerk is steeds de rode draad, en altijd in dienst van het nummer. Hij is nog steeds één van de gewaardeerde spelers in de hedendaagse bluesscène, maar voor dit album is hij in het gezelschap van een top gastvocalisten als Bobby Rush, Thornetta Davis, John Primer, Carl Weathersby, Johnny Rawls, Francine Reed, Oscar Wilson, Eugene Hideaway Bridges, Tia Carroll, Diunna Greenleaf, Willie Buck, Jimi Primetime Smith, Sugaray Rayford en Lurrie Bell. Aan de basis van dit album ligt de hechte vriendschap en muzikale chemie tussen Bob Corritore en al deze vele vrienden, een brede cast van betrokken vocalisten die het grootste deel van de aantrekkingskracht van het album naast Bob bepalen. Je zult op deze 16 nummers niets revolutionairs horen, maar dat is ook precies de bedoeling. Al deze muzikanten hebben authenticiteit door hun aderen stromen en gesteund door een aantal prima sessiespelers kan hun muziek zich meten met de beste. Dit zijn opnames boordevol nuance en stijl. Een woord moet gezegd worden over de productie en het arrangement - het geluid is eersteklas en allesomvattend. Er is niets opzichtigs in de audiobalans, maar de uitvoeringen klinken opwindend direct, net niet te clean om de muziek te ontdoen van zijn levende blueshart. Het is gewoon een prachtige verzameling blues die nu al aanvoelt als een klassiek album. Hetzelfde kan gezegd worden van alle nummers hier. Het eerste nummer op het album is met John Primer op zang, "This Little Voice", en is meteen een grote uitblinker, zo goed. Daarnaast zijn de twee nummers van Thornetta Davis "I need A Whole Lotta Lovin' en "Remember Me" ook zo geweldig. Op "I'm Good As Gone" horen we Bobby Rush die super down home blues zingt. Mijn drie persoonlijke favorieten op deze CD zijn "I Want To Be Loved" met Tia Carroll op zang en "Midnight Love (ft. Johnny Rawls)" en "Goin' Fishin' (ft. Sugaray Rayford)". Maar ook het titelnummer "Somebody Put Bad Luck On Me (ft. Oscar Wilson)" is ook bijzonder verrukkelijk. Elk nummer hier heeft iets speciaals te bieden, met diepe grooves en een gespierde swing. Klassiek, is in feite, een goede term om toe te passen in alle opzichten van deze set en meteen een aanrader om dit album aan te schaffen.
Tracklist
|